Hoe wij moeders s’avonds in bed liggen, en liggen te malen... het ging best aardig vandaag, gemiddeld gehuild. Ze zou wel lekker liggen toch, het naadje van de romper zou toch wel goed zitten. Had ik haar oortjes nou goed gewassen, en haar nekje ingesmeerd. Wat nou als ze te weinig gegeten heeft, of ze toch meer groente had moeten eten. Wat als ze niet kan kiezen wat ze later worden wil, of niet weet welke school. En ja, dit is vergezocht. Maar zo zijn moeders, alles willen we uit stippelen zodat alles perfect is voor onze kroost. En daar, als in het wild gespot. Languit op de bank voetbal kijkend, zit daar de papa. En als ik het een beetje inschat, kan ik wel raden wat hij denkt; zo paps, dat heb jij top gedaan vandaag, baby lacht, eet, poept en doet. Luier zit met de goede kant vooraan, gedachte op 0 en voetbal. Met een scheve blik kijk ik zijn kant op en denk ik jeetje, wat heerlijk als je zo je dag eindigt. De simpelheid, de onbezorgdheid. Dat is echt een mannending denk ik, moeders zijn daar heel anders in. Simpel voorbeeldje, als mijn dochter een keer teveel ( naar mijn idee ) hoest, hang ik nog net niet met 112 aan de telefoon. Daarentegen zegt mijn man heel kalm, rustig nou maar ze hoest gewoon en klopt met 1 oog kijkend naar de tv rustig op het ruggetje totdat het uiteraard na 2 keer kloppen weer over is. Bij papa is op de een of andere manier ook vaak alles leuker. Papa durft namelijk wel 5 minuten na het eten vliegtuigje te spelen, zo hard en snel mogelijk ook. Als wij vrouwen dat doen hebben wij grote kans dat we de brokken melk uit ons haar kunnen pulken. En papa durft ook veel harder te spelen, wij zijn bang dat we de kleintjes zeer zullen doen. Kwestie eten waar ik het al eerder over had, dat is bij papa ook vele malen makkelijker. Want papa valt met open ogen in de manipulatie ten top. Waar wij moeders gerust nee zeggen hoeft ons meisje alleen maar leuk te doen en het is goed bij papa. Vanavond ook, groente nee hoor. Die lippen bleven weer stijf dicht en alsof ze het nog duidelijker wou maken gingen die bolle wangen omhoog als de lepel aankwam en kreeg ik een blik toegeworpen waar zelfs Rico Verhoeven bang van zou worden. Nou dan niet, je zal wel geen honger hebben. Nog geen 10 minuten later waarna ik papa heel hard hoor lachen zie ik mijn spekkie vol trots een koekje naar binnen werken. Ja zegt papa dan, ik wou het koekje opruimen en ze greep er zo leuk naar, en kijk haar is smullen. Ja leuk maar wat moet ik daar nou weer mee. En terwijl ik nog tegen haar zeg; wel veel lekkerder dan groente zeker, zie ik die heerlijke bolle wangetjes omhoog gaan met een lekker koekmondje en is ze ook onweerstaanbaar. Snap best dat papa’s leuker zijn als ze daarbij alles voor elkaar krijgen. En ach, soms moet dat ook kunnen. En moet ik misschien wat onbezorgder worden, net als papa.
Comments